Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Słubice. Historia pewnej studzienki

Roland Semik
fot. Roland Semik
Spacerując po ulicach często nie dostrzegamy pozostałości fascynującej przeszłości. A przeszłość skrywa się na każdym kroku w pozornie zwykłych miejscach i przedmiotach.

Jednym z takich przedmiotów jest płyta studzienkowa na ul. Wałowej w Słubicach.
Spoglądając na zdjęcie, możnaby powiedzieć, że to płyta jak każda inna, ale... Nie wszystko jest takim, jakim się z początku zdaje. Na płycie widnieje napis: "Camin & Neumann Frankfurt O", zaś na wszystkich rogach duża litera S. To skłoniło mnie do zgłębienia genezy takiego a nie innego napisu. Zwłaszcza, że nie jest częstym przypadkiem, by na ulicach małych miasteczek na tzw. Ziemiach Odzyskanych zachowywały się stare, około stuletnie płyty studzienkowe. W większości przypadków wymieniane były przy okazji modernizacji nawierzchni, wylewania asfaltu czy wykładania kostki...

Udało mi się ustalić, że siedziba przedsiębiorstwa mieściła się przy Leopoldstraße 2. Leopoldstraße to niemiecka nazwa dzisiejszych ul. Reja i ul. Słowackiego. Jej północny odcinek, czyli dzisiejsza ul. Reja, została przemianowana potem między 1900 a 1912 r. na Krumme Straße.

Firma produkowała przekładnie, maszyny i kotły parowe, kompleksowe urządzenia gorzelnicze, wreszcie różnego zastosowania silniki. Firma istniała przynajmniej od 1892 r. Występuje w książce adresowej branży elektrycznej właśnie z 1892 r. oraz w książce adresowej Cesarstwa Niemieckiego z 1900 r.
Między 1910 a 1920 r. wydany został czterostronnicowy prospekt pt. "Camin & Neumann Motoren- und Maschinenfabrik Frankfurt an der Oder Inh.: Ing. Otto Benz - Bootsmotoren". Przedstawia wiele ilustracji, opisy oraz cenniki silników oferowanych ongiś przez firmę. Czy właściciel fabryki inż. Otto Benz był spokrewniony z Karlem Benzem, pionierem światowej motoryzacji, tego nie wiem. Na pewno żadne z pięciorga dzieci Karla nie nosiło imienia Otto.

Wg Bernda Klabunde z Kolonii ostatnie ślady działalności firmy Camin & Neumann pochodzą z 1929 r.
I ostatnia kwestia, czyli wspomniana litera S na rogach płyty. Można przypuszczać, że pochodzi ona od słowa Schacht (Abwasserschacht to z niemieckiego szyb kanalizacyjny).

Przy pisaniu artykułu wykorzystano źródła:
* Adressbuch Elektro-Branche 1892.
* Akta Muzeum Viadriny we Frankfurcie nad Odrą.
* Reichsadressbuch 1900.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gazetalubuska.pl Gazeta Lubuska