DOM GOŚCINNY BRACI JEZUITÓW. W trzy lata po pożarze całej Klenicy, w roku 1693 jezuici wznieśli nowy, murowany dwór zwany domem gościnnym. Był miejscem noclegowym pielgrzymów odbywających wędrówkę do figurki Matki Boskiej Klenickiej. W okresie inspekcji dóbr zakonnych we dworze przebywał rektor jezuickiego kolegium z Żagania. Po rozwiązaniu zakonu majątek przeszedł w ręce Bioroa, a w pierwszej połowie XIX w dwór przebudowano umieszczając nad wejściem kartusz z herbem Doroty Talleyrand. Parter i piwnice domu nakryte są sklepieniami kolebkowymi z lunetami.

O miłości Radziwiłówny i księcia pruskiego Wilhelma rozmawiali Zofia Szłapka i Tadeusz Wojter

KOŚCIÓŁ POD WEZWANIEM NAWIEDZENIA NMP. Powstał w 1793 r z adaptacji XVII wiecznego spichlerza zbożowego. Został przebudowany i powiększony w połowie XIX w. Fundatorem adaptacji był Antonii książę Radziwiłł, przy wsparciu Gminy Klenickiej. Wnętrze świątyni to ogromna jednoprzestrzenna nawa z dwoma rzędami po 10 sztuk w rzędzie kanelowanych kolumn z nasadnikami na wysokich cokołach. W głównym ołtarzu obraz olejny namalowany w 1894 r przez urodzonego we Wrocławiu Juliana Watelowskiego oraz kopia słynącej łaskami gotyckiej figurki Matki Bożej Klenickiej.