W Filharmonii Zielonogórskiej wysłuchaliśmy Symfonii "Dla Wielkiego Człowieka". Orkiestrę prowadził charyzmatyczny gruziński dyrygent

Koncert (27.10) otworzyła „Uwertura koncertowa Bajka” Stanisława Moniuszki. Dzieło zostało po raz pierwszy wykonane 1 maja 1848 roku w Wilnie (w tym czasie był m.in. organistą w kościele św. Jana w tym mieście) i jest jednym z nielicznych dzieł instrumentalnych kompozytora, a jednocześnie jednym z najbardziej znanych i rozpowszechnionych. Równolegle egzystuje także inna nazwa dzieła „Opowieść zimowa”. Otwiera ją temat wprowadzony przez kwintet, który przejmuje następnie flet z towarzyszeniem oboju, fanfary trąbek zapowiadają następnie wolniejszą część z pizzicato i kolejnym tematem w I. skrzypcach, wiolonczelach. Solo klarnetu i odpowiedź fletu i fanfary waltorni otwierają kolejny rozdział bajki.

Kolejnym utworem wieczoru był koncert podwójny na klarnet i altówkę e-moll op. 88 Maxa Brucha, w wykonaniu Katarzyny Budnik (altówka) oraz Andrzeja Cieplińskiego (klarnet).

Katarzyna Budnik-Gałązka studiowała na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec (u Mirosława Ławrynowicza, Andrzeja Gębskiego i Janusza Wawrowskiego) i w klasie altówki profesora Piotra Reicherta. Wygrała miłość do altówki – dzisiaj jest cenioną solistką (i kameralistką), oraz asystentką w klasie swojego nauczyciela – Piotra Rejcherta. Najbardziej znana jest z Konkursu im. H. Wieniawskiego, kiedy towarzyszyła solistom (skrzypkom) w koncercie podwójnym Mozarta.

Krzysztof Ciepliński to wybitny polski klarnecista, który zdobył uznanie szerokiej publiczności, występując jako solista m.in. z Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie, Filharmonią Opolską, NOSPR, AUKSO, Filharmonią Lwowską i Slovak Sinfonietta. Koncertował pod batutą takich dyrygentów, jak Krzysztof Penderecki, John Axelrod, Jerzy Maksymiuk, Marek Moś, Zsolt Hamar, Boon Hua Lien czy Tung-Chieh Chuang. Brał udział w wielu renomowanych festiwalach

Utwór został skomponowany w 1911 r. a jego prawykonanie odbyło się 5 marca 1912 roku w Wilhelmshaven z udziałem altowiolisty Willy'ego Hessa oraz syna kompozytora Maxa Felixa Brucha. Jako ciekawostkę można dodać, że wszystkie trzy części koncertu zawierają szwedzką pieśń ludową „Ach piękny Värmelandzie”.

Wieczór w filharmonii zakończyła III. Symfonia Es-dur op. 55 „Eroica” Ludwika van Beethovena. To jedna z bardziej znanych symfonii tego kompozytora. Utwór powstawał w latach 1803–1804 i jest uważany za „punkt zwrotny” w przejściu między epoką klasyczną, a romantyzmem, dlatego często uważana jest za pierwszą symfonię romantyczną.

Jak podają różne źródła np. Wikipedia ...

Początkowo Beethoven zamierzał zadedykować symfonię Napoleonowi Bonapartemu. Gdy jednak, kończąc swoje dzieło w roku 1804, dowiedział się, że 2 grudnia 1804 Napoleon koronował się na Cesarza Francuzów, wpadł w furię. Istnieją różne wersje tego, co wydarzyło się chwilę potem: jedna mówi, że kompozytor tak energicznie wytarł gumką tytuł, że zrobił dziurę w tytułowej stronie rękopisu; druga z kolei, że zamazywał tytuł z takim impetem, że złamał pióro, trzecia wreszcie, że skoczył do biurka, chwycił stronę tytułową i, przedarłszy na dwoje, rzucił ją na podłogę. Miał także, według Ferdinanda Riesa, wypowiedzieć słowa: "Czyż i on zatem nie jest niczym więcej niż zwykłym człowiekiem? Teraz i on pogwałci prawa ludzi, by zaspokoić swoją ambicję, wyniesie się ponad wszystkich, stanie się tyranem!"

Beethoven dyrygował prywatnym prawykonaniem 9 czerwca 1804 r., a później pierwszym publicznym 7 kwietnia 1805 r. Najbardziej znana jest druga część symfonii mająca formę wolnego i wyjątkowo ekspresyjnego marsza żałobnego. Na ożywienie charakteru zabrzmi po nim szybka część trzecia (Scherzo) oraz czwarta z licznymi wariacjami i zmiennym tempem. Pole do popisu będzie miał ulubiony przez Beethovena – obój. Całością zadyrygował Mirian Khukhunaishvili. To pochodzący z Gruzji współzałożyciel i dyrektor muzyczny Tbilisi Youth Orchestra. Prowadził takie zespoły jak: Tonhalle-Orchester Zürich, Royal Concertgebouw Orchestra, Konzerthausorchester Berlin, NFM Orkiestra Filharmonii Wrocławskiej Orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej oraz najważniejsze gruzińskie orkiestry i chóry. W 2020 roku uzyskał stopień doktora dyrygentury w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Szczególne pochwały należą się Mariuszowi Nowakowi - pierwszemu oboiście orkiestry Filharmonii Zielonogórskiej za fantastyczne partie solowe i oddanie ducha beethovenowskiej symfonii.