Bartosz Salamon (Lech Poznań)
W Milanie nie wyrósł na czołową postać, w innych włoskich klubach grał, ale dalej był daleko od reprezentacji. W końcu jest bliżej, gra dla Lecha Poznań i jest bardzo solidny w swojej grze. Wygrywa większość pojedynków, notuje ważne trafienia i jest już na tym etapie kariery, że na swojej pozycji może jeszcze grać przez długi czas na wysokim poziomie.
Patryk Kun (Raków Częstochowa)
Kun to bardzo ciekawy przypadek. U Marka Papszuna jest wahadłowym i to tak mocno zaangażowanym w grę, że w polskiej lidze nie da się znaleźć lepszego. Ma najlepszą wydolność w Ekstraklasie, walczy o każdą piłkę i na boisku jest go pełno wszędzie. W ustawieniu z trzema środkowymi obrońcami Kun moze grać zarówno na środku, jak i na wahadle. Nawet, jeśli nie imponuje techniką, mógłby być cennym zawodnikiem do rotacji.
Patryk Szysz (Zagłębie Lubin)
Postawny napastnik jest dość wszechstronny. Może grać na skrzydle jako schodzący do środka dodatkowy atakujący, na szpicy i być podwieszony pod napastnika. Jego zabójcza broń to strzał z dystansu. Atomowe uderzenie to nie jedyny jego atut, bo Szysz potrafi także dryblować i utrzymywać się przy piłce pod presją.
Jakub Kamiński(?) (Lech Poznań)
W naszej lidze to najlepszy zawodnik spośród wszystkich, nie tylko samych Polaków. Jego powołania do dorosłej kadry jest tylko kwestią czasu, ale kadra U-21 ma przed sobą bardzo ważne mecze. Barażowy mecz może jeszcze obyć się bez niego, ale w przyszłości będzie to kluczowy piłkarz.
