Mają zespół i obiekty. Ale brakuje im pieniędzy. Piłkarze Polonii Słubice utknęli w czwartej lidze

Kilkanaście lat temu słubiccy działacze marzyli, by Polonia była główną siłą piłkarską w Lubuskiem. W 1995 roku drużyna wygrała Puchar Polski na szczeblu OZPN Gorzów. A potem przez dwa sezony, od jesieni 2008 roku, występowała z powodzeniem w drugiej lidze. W trzecim przyszła katastrofa. Zmiana polityki finansowania sportu przez lokalny samorząd sprawiła, iż po jesiennej rundzie zespół został wycofany z rozgrywek. – Zemściła się na nas polityka ówczesnego zarządu klubu, który postawił na armię zaciężną. Gdy dotacja zmalała z 300 do 35 tys. zł, wszyscy odeszli. Trzy lata później, w sezonie 2014/2015, znaleźliśmy się nawet z naszymi juniorami w klasie A – wspomina Andrzej Martyniak, związany z Polonią od 1976 roku, a od ośmiu lat jej prezes.

Ludzie, oddani Polonii „od zawsze” najbardziej żałują nie miejsca w wysokiej klasie rozgrywkowej, ale odejścia ze Słubic grona znakomitych wychowanków. Kamil Sylwestrzak, Krzysztof Kaczmarczyk, Marcin Warcholak czy Dariusz Jarecki znaleźli sobie miejsca w mocnych klubach, nawet na poziomie ekstraklasy.
– Szybko został zaprzepaszczony dorobek Akademii Polonii Słubice, która ruszyła w 2008 roku. I padła tak samo, jak pierwszy zespół, czyli na początku 2011 roku – wspomina Martyniak. – Wielka szkoda, bo przez tych kilka lat zdążyliśmy wygrać naszymi juniorami młodszymi mistrzostwo województwa i dotrzeć z nimi do ćwierćfinału mistrzostw Polski.

Pięć lat wstydliwej tułaczki po klasie okręgowej i klasie A to już przeszłość, lecz od 2018 roku zespół nie może się wznieść poza czwartą ligę. W 17-tysięcznych Słubicach klubowi nie brakuje na pierwszy rzut oka niczego: ma dostęp do znakomitego stadionu, zwanego czasem „olimpijskim” i trzech treningowych płyt, świetnie układającą się współpracę z SOKSiR, wreszcie grono bardzo zdolnych, młodych wychowanków. Brakuje tylko jednego: funduszy na funkcjonowanie klubu.
– Gdy miasto drastycznie ograniczyło finansowanie, opuściło nas wielu prywatnych sponsorów – twierdzi prezes. – Został tylko Transhand, który do dziś pomaga nam w transporcie. Ostatnio bardzo zaangażował się również Marek Sławuta. Przy obecnej dotacji od miasta, wnoszącej 35 tys. zł rocznie, sami musimy znaleźć 100 tys. Bez tych pieniędzy nie przetrwamy nawet w czwartej lidze.

Życie wymusiło na działaczach Polonii bardzo racjonalną decyzję: powrót do szerokiego szkolenia chłopaków ze Słubic i okolicznych wiosek. Znakomitą pracę wykonuje słubicki biznesmen Mirosław Wrzesiński (w przeszłości prezes LZPN), organizujący cykl turniejów w hali i na otwartych boiskach o nazwie „Piłkarski laur”. Bardzo dobre efekty przynosi też działalność UKS Polonia, szkolącego dzieci od przedszkolaków do trampkarzy. Tę szkółkę założył jeszcze w 2003 roku Martyniak, zaś obecnie kieruje nią Jacek Trojan.

– Dziś mamy taką sytuację, że w 22-osobowej kadrze pierwszego zespołu znajduje się tylko jeden zawodnik spoza Słubic, Białorusin Mark Borsukow. Reszta to nasi wychowankowie, część w wieku juniorskim – informuje Martyniak. – A średnia wieku tej grupy, nie licząc najstarszego, 44-letniego Przemysława Begiera, wynosi zaledwie 22 lata.

Trenerem pierwszej drużyny jest Andrzej Wypych, wspierany przez legendę słubickiego futbolu Sylwestra Kawczyńskiego oraz szkoleniowca juniorów starszych Macieja Ossowskiego (sam gra jeszcze w czwartej lidze). Opiekunowie tych dwóch zespołów nie mają wątpliwości: najsolidniejsze „papiery” na poważne kariery piłkarskie mają: pomocnicy Oliwier Begier (syn Przemysława) i Przemysław Stępień, lewy obrońca Kamil Stondzik oraz prawy defensor Michał Krupowicz. Rzecz w tym, by poważnie potraktowali futbol, a Polonia była w stanie stworzyć im warunki do rozwoju.
– Tak duże i bogate miasto, jak Słubice, bez problemu poradziłoby sobie z utrzymaniem trzecioligowej drużyny. Wśród włodarzy nie widać jednak chęci, by wprowadzić zespół na ten poziom – mówi z żalem w głosie Martyniak.

Wiosenną rundę sezonu 2022/2023 słubiczanie zainaugurują sobotnim (18 marca) meczem z Lubuszaninem w Drezdenku. Na półmetku rozgrywek zajmują 4. miejsce w tabeli z dorobkiem 36 punktów (11 zwycięstw, po 3 remisy i porażki) oraz bramkowym bilansem 47:15. Mniej goli nie stracił żaden inny zespół! Do prowadzącej Syreny Zbąszynek tracą 6 „oczek”.
– Nasi chłopcy umieją grać i są w stanie powalczyć o awans jeszcze w tym sezonie. Ale potem pieniędzy wystarczyłoby nam najwyżej na dwa wyjazdy na Śląsk. Bez jasnej deklaracji wsparcia ze strony samorządu nie ma się co porywać z motyką na słońce – dodaje prezes.

Czytaj również:
Zbliża się czwartoligowa wiosna, choć na razie z piłką wygrała zima