Przyjdzie walec i wyrówna - felieton Janusza Życzkowskiego

Droga, co ją władza marszałkowska buduje, miała przeciąć żyły podziemne i doprowadzić do obniżenia poziomu wód gruntowych. Wcześniej ta sama marszałkowska władza ustanowiła w tym miejscu winnice, którą z pompą otwarto ku radości winiarzy. Dziś z pompą jest problem, bo w skutek postępującej suszy, razem z wodą zaciągany jest piasek. Winnica bowiem leżała na drodze drogi i zgodnie z planem została przecięta na pół. Ponoć wszyscy wiedzieli, że tak się stanie, bo do budowanego na Odrze mostu dojechać trzeba, ale to jednak zastanawiające, że jedna marszałkowska inwestycja podkopała drugą.

Pojechałem na miejsce. Fachowcem od hydrologii nie jestem, ale rzeczywiście zbocze drogi mokre, woda w rowie po pas i ciurkiem zamiast do winnicy drenażem na nieużytki płynie. Porozmawiałem z winiarzami. Potwierdzają, że u nich coraz bardziej sucho, że owoce więdły i krzewy też. Problem jest ze studnią i lustrem wody, w którym coraz rzadziej przejrzeć się można, bo jak się wody używa, to bywa, że trzeba odczekać, aż się na nowo napełni.

Powstał artykuł, wysłaliśmy do urzędu pytania i czekamy co będzie dalej. Bo przecież jakieś rozwiązanie być musi. Jak się okazuje, już wcześniej mieszkańcy gminy mieli z budowaną marszałkowską drogą problem. Chodzi o to, że jej przebieg podzielił jedną z wiosek. Na nic zdały się protesty i apele. Władza marszałkowska drogę zaplanowała i droga być musi. Podobnie jak niedawne zdjęcie notabli przy powstającym moście. Pięknie, że jest, ale szkoda, że inwestycja zamiast łączyć, dzieli mieszkańców.

W tym miejscu przychodzi mi na myśl piosenka nieodżałowanego mistrza Młynarskiego, której słowa mogą pomóc w zrozumieniu istoty problemu: Sprawa była oczywista, siwy mróz czy lipiec duszny. Nic, że droga wyboista, ważne, że kierunek słuszny! Niezależnie zaś myśl główna, Wciąż nam dodawała tchu, Przyjdzie walec i wyrówna, Przyjdzie walec i wyró…