Strach dziecka przez szpitalem

- Mój sześcioletni synek musi pójść do szpitala na zabieg, Bardzo się tego boi. Próbuję go uspokajać, ale rezultaty są niewielkie. Co mogę zrobić?
Karolina M. z Żagania

Co to znaczy "próbuję go uspokajać"? Mówić: - Nie bój się, nie będzie bolało? Uspokajanie kojarzy nam się często z przedstawianiem rzeczywistości w nieco innym świetle, niż ona naprawdę wygląda. I jakby niechcący, okłamujemy nasze dzieci, które przeczuwają, że może być inaczej, samotnie, źle i smutno.

Każdy rodzic, którego dziecko ma iść do szpitala, boi się. Dzieci, czując ten strach, też się boją. To normalne. I bardzo potrzebują by dorosły był z nimi w tym momencie i przygotował je do tego co ma się wydarzyć. Uspokajanie jest potrzebne i ma polegać na tym, że mówimy jasno na czym będzie polegał zabieg, że będzie np. w znieczuleniu i nie będzie bolało, ale mogą być też niezbyt przyjemne momenty, np. zastrzyk czy pobranie krwi. I wtedy troszkę boli.

Nie mówmy też dziecku, że będzie w szpitalu tylko chwilkę, jeśli wiemy, że spędzi tam np. pięć dni. Możemy zadbać by miało ze sobą ukochanego misia, czy swoją poduszeczkę( oczywiście najpierw warto się dowiedzieć, czy będzie to możliwe).
Nie ukrywajmy jednak przed naszą pociechą , że pobyty w szpitalu nie są zbyt przyjemne, ale że czasami bywają po prostu nieuniknione. Dzieci dobrze przyjmują rzeczywistość, jeśli wiedzą, że taka być musi. Nie powinniśmy też zdradzać dziecku naszych wątpliwości . Ono musi mieć pewność, że jesteśmy przekonani, że jego pobyt w szpitalu jest konieczny.

Przygotowanie do pobytu w szpitalu nie ma polegać na tym, żeby dziecko przestało się bać. W takiej sytuacji lęk jest uzasadnionym uczuciem .Warto dziecku powiedzieć, że taki strach to normalny stan , że i dzieci i dorośli boją się , jak idą do szpitala. Zapewnić, że będziemy czuwać, nawet jeśli nie będziemy mogli cały czas z nim być.