Ten fort na obrzeżach Kostrzyna przed laty miał bronić miasta. Dziś popada w ruinę, a jego mroczne kazamaty wywołują gęsią skórkę

Pomysł na wybudowanie fortów wokół Kostrzyna nad Odrą narodził się w drugiej połowie XIX wieku. Początkowo kostrzyńską twierdzę miało okalać osiem fortów. Miały bronić dojścia do miasta przez wrogie wojska i uniemożliwiać ostrzał artyleryjski twierdzy. Ostatecznie pomysł zmodyfikowany i powstały cztery forty: Żabice, Czarnów, Gorgast (po stronie niemieckiej) i właśnie fort Sarbinowo. Ten ostatni był z całej czwórki największy i do dziś robi ogromne wrażenie. Najlepiej zachowanym jest natomiast fort Gorgast. Można go zwiedzać. Fort Czarnów jest w bardzo złym stanie, natomiast na terenie fortu Żabice działa obecnie strzelnica sportowa.

Budowa fortu Sarbinowo ruszyła w 1883 r. i zakończyła się w roku 1889. Powstał z cegły. Z jednej strony sprawia to, że jego konstrukcja jest niezwykle malownicza i cieszy oko. Z drugiej jednak strony oznacza to, że był bardzo mało odporny na ostrzał artyleryjski. Tuż po jego wybudowaniu zdecydowano, że konstrukcja musi zostać wzmocniona. W latach 1889-90 fort Sarbinowo wzmocniono przez wylanie dodatkowej warstwy betonu na stropach w newralgicznych miejscach budowli.

Forty miały pecha. Szybki rozwój techniki wojskowej sprawił, że już po wybudowaniu ich wartość bojowa była bardzo niewielka. Nie były odporne na ostrzał nowoczesnej artylerii. W 1914 r. wartość bojową fortu Sarbinowo oceniono na bliską zeru.

Fort nigdy nie brał udziału w walkach. Służył innym celom. W czasie I wojny światowej utworzono tu obóz jeniecki, w którym przetrzymywani byli m. in. francuski lotnik Roland Garros i późniejszy radziecki marszałek Michaił Tuchaczewski. Po zakończeniu Wielkiej Wojny w forcie urządzono obóz przejściowy dla optantów. Byli to obywatele niemieckiego pochodzenia, którzy zamieszkiwali na terenie tworzącej się II Rzeczypospolitej i nie chcieli w niej pozostać. Do dziś w forcie można dostrzec pozostałości tamtych czasów. W kazamatach widać charakterystyczne przemurowania, które miały pomniejszyć duże pomieszczenia, a na ścianach w niektórych miejscach widać zdobienia, mające choć odrobinę uprzyjemnić pobyt w tym surowym miejscu.

W czasie II wojny światowej do fortu przeniesiono jedną z niemieckich fabryk. Po działaniach wojennych w jego wnętrzach wysadzano znalezioną w Kostrzynie o okolicy amunicję. Ślady eksplozji widać do dziś, stropy w niektórych miejscach są pozarywane, rozsadzona została też klatka schodowa.

Tuż po wybudowaniu fort Sarbinowo wyposażony był w 24 działa. Jego załoga liczyła około 600 żołnierzy. Otoczony był suchą fosą o głębokości ponad sześciu metrów. Obecnie jego zwiedzanie jest oficjalnie zakazane. Nad wejściem do fortu wisi tablica, zakazująca wstępu. Nie powstrzymuje ona jednak osób, które chcą go zwiedzać.