Wrogowie obok siebie

Przy ul. Strumykowej stoi budynek dwurodzinny nr 10. Pod jedynką mieszka Stanisław Ziemba z rodziną, z drugiej strony jego sąsiedzi państwo Słuszniakowie.

Czuć smród

- Sąsiadów mam zaraz za ścianą - mówi S. Ziemba. - Mieszkam tu od 1953 roku, wcześniej byli tu moi rodzice. Ja swoją część wykupiłem i o nią dbam. Na podwórku jest czysto, wygrabione. A sąsiedzi nie dość, że nie płacą czynszu to jeszcze nie sprzątają ani w mieszkaniu, ani przed nim. Wszędzie leżą koce, stare naczynia. Smród z ubikacji, która stoi na zewnątrz dociera aż do mojego mieszkania. Przecież u mnie w domu są małe dzieci, boję się, że czymś się zarażą. Poza tym nie ogrzewają swego mieszkania, przez co ściana między naszymi lokalami jest zimna i ja muszę mocniej grzać. Administracja już tyle lat obiecuje, że znajdzie im mieszkanie. Ja nie chcę im robić krzywdy, ale tu chodzi też o moje zdrowie i bezpieczeństwo.

Ciągle niezadowolony

- Naszemu sąsiadowi ciągle się coś nie podoba - kwituje Helena Słuszniak. - Ciągle szuka pretekstu, żeby nam dokuczyć. Na podwórku jest trochę brudno, ale dlatego, że teraz mąż tnie drzewo. Jak potnie to posprząta.
Pani Helena powiedziała nam, że płaci rachunki i wyroku o eksmisję nie otrzymała. Jednak okazało się, że przymusowa przeprowadzka państwa Słuszniaków to tylko kwestia czasu.
- Faktycznie wyrok o eksmisję zapadł kilka lat temu - mówi kierownik Administracji Budynków Mieszkaniowych nr 1 Tomasz Ferencz. - Problem jest jednak taki, że nie jest tak łatwo znaleźć tej rodzinie mieszkanie zastępcze. To uciążliwi lokatorzy. Mieliśmy kilka takich przypadków, że przeprowadzaliśmy najemców z jednego lokum do drugiego. Robiliśmy dobrze jednym sąsiadom, a zaczynały się skargi od drugich. Jak przeniesiemy ich do budynku wielorodzinnego to znowu zaczną się problemy. Dlatego trzeba im znaleźć oddzielne mieszkanie.