Z poprzedniej kadry, która zdobyła mistrzostwo cztery lata temu, powtórzyło się teraz tylko pięciu zawodników. To znaczy, że mamy ogromny potencjał, że z tą Polską w siatkówkę nie jest tak źle, jak sądzono po ubiegłorocznym Eurovolleyu.
Nie wiem, dlaczego mamy rozmawiać w kategoriach „źle”, jak jest dobrze. Wiadomo, że jeśli po mistrzostwie świata przegrywamy mistrzostwa Europy to musi być rozczarowanie, ale to ma drugorzędne znaczenie. Patrzmy przez pryzmat tego, jaki jest dopływ młodych ludzi do pierwszej reprezentacji, do ligi. Ostatnio zdobywaliśmy mistrzostwa świata juniorów, cały czas grupy młodzieżowe biją się w najważniejszych imprezach, a Szkolne Ośrodki Siatkarskie dostarczają nowych zawodników. W kadrze Heynena było kilku młodych graczy, więc nasza siatkówka nie ma się źle.

Zdajemy sobie oczywiście sprawę, że utrzymać ten poziom mistrzowski jest bardzo trudno, ale mocna liga plus mocna reprezentacja mają duże znaczenie. Na pewno jest jeszcze dużo obszarów, gdzie można jeszcze rozwijać siatkówkę, między innymi w kategoriach młodzieżowych.

Siatkówka ma się dobrze lub bardzo dobrze, choć zdaję sobie sprawę, że większość kibiców rozpatruje jej poziom przez pryzmat wyników reprezentacji. Ale to nie jest tak do końca. Czy siatkówka we Włoszech ma się źle, tylko dlatego, że Włosi nie zdobyli medalu? Nie, oni mają bardzo dobrze rozwiniętą ligę, szkolenie, ale nie zawsze pójdzie to w parze z sukcesem na mistrzostwach.

W poprzednich mistrzostwach Asseco Resovia miała pięciu mistrzów świata, teraz tylko Damiana Schulza. Jak go ocenić?
Miał dobre zmiany. Heynen prowadzi zespół szeroką grupą zawodników, Damian dostał szansę w prawie każdym meczu, poza finałem, a z Francją wyszedł nawet w „szóstce” i od pierwszego meczu grał na dobrym poziomie.

Proszę pamiętać, że to jego pierwszy kontakt z reprezentacją i zdobył ogromne doświadczenie.

A inni pana zawodnicy?
Bardzo fajnie w ostatnich meczach wypadł David Smith, choć nie grał przez większość turnieju. Kawika Shoji dwa spotkania zaczął w szóstce, to bardzo doświadczony zawodnik, ale ma ogromną konkurencję. Jednak w tych fragmentach, w których grał, wypadł bardzo fajne. Amerykanie jednak mieli chrapkę na złoto.

Thibault Rossard zagrał na swoim poziomie, ale Francuzi medalu nie zdobyli, więc na pewno jest rozczarowany. Luke Perry był liderem reprezentacji Australii. Generalnie wszyscy wypadli bardzo pozytywnie, a dla mnie ważne jest też, że nie przyjadą do klubu zmęczeni.

Za rok mamy siatkarskie Euro, za dwa lata olimpiadę w Tokio. Wszyscy już mówią, że będziemy tam walczyć o medale, tym bardziej, że drużynę wzmocni Leon. Jak to poskładać, kogo wyrzucić z tej szóstki?
Każdy z tych zawodników, którzy znajdują się w kręgu zainteresowań trenera reprezentacji, może wywalczyć sobie miejsce. Na pewno nie będzie to na zasadzie takiej, że trener będzie powoływał zawodnika za zasługi.

Nawet siatkarze, którzy są już dwukrotnymi mistrzami świata, nie mogą być pewni, że za 2 lata na igrzyskach olimpijskich będą zawodnikami szóstkowymi, bo nawet Leon będzie musiał sobie wywalczyć miejsce. Oczywiście wiem jaki to jest zawodnik, jaki ma potencjał, ale jest jeszcze kilku innych siatkarzy, którzy obecnie nie byli w kadrze, a są w stanie rywalizować o grę nawet w „szóstce”.

To daje fajne pole możliwości dla trenera, bo będzie miał z kogo wybierać. Gorzej, gdyby było odwrotnie.