Gorący kartofel. Lubuscy samorządowcy jeden za drugim odcinają się od Łukasza Mejzy. Komentarz

Spowodowane doniesieniami prasowymi wizerunkowe problemy sprawiają, że niemal wszyscy jego dawni polityczni partnerzy, odsuwają się na bezpieczną odległość, by tylko nie być za bardzo skojarzeni. Robią wiele by ukryć wcześniejsze możliwe związki i relacje.

Marszałek Elżbieta Anna Polak zorganizowała konferencję prasową, na której zaklinała się, że środki skonsumowane przez firmę Mejzy w ramach Lubuskich Bonów Wsparcia, dzieliła nie ona, tylko Agencja Rozwoju Regionalnego. Mówiła to, mimo że ARR jest pod nadzorem organu marszałkowskiego. Niech będzie, ale w urzędzie, w którym wszystko musi mieć zgodę szefowej, mało to oczywiste.

Wcześniej list otwarty do posła wystosowali ludowcy. Z ich pomazania Mejza dostał się do Sejmu. Wicemarszałek Stanisław Tomczyszyn jakkolwiek potwierdził ten fakt, to w dalszych słowach pisze o tym, że poseł elekt „mrugał oczkiem” w prawą stronę i de facto wystawił brać spod znaku koniczynki do wiatru.

Jednak najbardziej, wspólna polityczna historia zdaje się uwierać Wadima Tyszkiewicza, który to wprowadził młodziutkiego Mejzę do lubuskiego sejmiku. Na jakiekolwiek słowa przypominające fakty sprzed lat, senator wije się w spazmach złości. Dopytywany w wywiadzie dla tytułu z Czerskiej, mówił, że od 7 lat nie ma z obecnym posłem nic wspólnego. W swoim stylu obrzuca go inwektywami i przerzuca gorącego kartofla do Janusza Kubickiego, z którym Mejza również widziany był na zdjęciach.

Prezydent wykazuje się chyba największym politycznym sprytem, bo potwierdza związki, a jednocześnie grzmi w sprawie zarzutów i oczekuje od posła wyjaśnień. Sprawa Mejzy działa jak pryzmat, który pokazuje różne modele politycznych reakcji. Nic w tym odkrywczego, ale dobrze mieć świadomość zachodzącego procesu.