Rano na zajęcia, wieczorem do pracy

Na Uniwersytecie Zielonogórskim już kilkaset studentów zdecydowało się na taki tok.

Dzięki indywidualnej organizacji studiów student nie musi chodzić na wszystkie planowo przewidziane zajęcia. Terminy i warunki zaliczeń uzgadnia z wykładowcami. Przysługuje ona szczególnie studentom niepełnosprawnym, samodzielnie wychowującym dziecko, osiągającym dobre wyniki w nauce, dotkniętym zdarzeniem losowym, pracującym w organach samorządu studenckiego lub pracującym zawodowo. Decyzję o przyznaniu toku indywidualnego podejmuje dziekan.

- Trzeba napisać podanie i uzasadnić swoją prośbę - tłumaczy pani Justyna, pracownica dziekanatu na Uniwersytecie Zielonogórskim. - Osoby takie muszą pilnować terminów, uzyskiwać zaliczenia i zdawać egzaminy jak inni studenci.

Chciałam się usamodzielnić

Rozmowa z AGNIESZKĄ MIŚKÓW pracującą studentką, która od trzeciego roku uczy się w trybie indywidualnym

- Od jak dawna pracujesz?
- Na pierwszym roku studiów miałam za dużo przedmiotów i książek do czytania, więc skupiłam się tylko na nauce. Na drugim dorabiałam jako kelnerka i pracowałam też w Empiku. Nie było łatwo, bo latałam między wykładami, ćwiczeniami i pracą. W tym samym roku złożyłam prośbę o przyznanie toku indywidualnego, ale w dziekanacie mieli zamieszanie i przyznano mi go dopiero na trzecim. Zatrudniłam się wtedy na prawie cały etat w sklepie odzieżowym i pracuję tam już rok.

- Brakowało ci pieniędzy, czy chciałaś dorobić?
- Dostawałam od rodziców wystarczająco, żeby przeżyć, ale chciałam się usamodzielnić. Mieliśmy tak mało zajęć, że zamiast siedzieć w domu, wolałam zrobić coś pożytecznego. Teraz utrzymuję się sama. Zarabiam i zdobywam po drodze doświadczenie zawodowe.

- Kto może starać się o indywidualny tryb nauczania?
- Każdy student, który ma w miarę dobrą średnią z ocen. Trzeba napisać podanie i umotywować prośbę. Powody mogą być różne, na przykład choroba, ciąża, czy praca.

- Co daje Ci tok indywidualny?
- Nie muszę chodzić na zajęcia wraz z grupą, tylko umawiam się z wykładowcą na inny termin. Zaległości i egzaminy zaliczam na konsultacjach. Większość profesorów idzie studentom na rękę i rozumieją, że niektórzy muszą pracować. Jestem teraz bardziej dyspozycyjna, bo nie muszę już dopasowywać godzin pracy do zajęć.

- Czy można pogodzić studia i pracę?
- Ten, kto jest uparty tak, ale kosztuje to dużo wysiłku. Organizm po pewnym czasie czuje przemęczenie, niedospanie i niedojedzenie. Mój chłopak Jarek jest przykładem studenta, który chodzi na zajęcia z całą grupą i pracuje.

- Dziękuję.