Słomiany błysk - komentarz Krzysztofa Chmielnika

Politycy mają przywilej przejścia w wiekopomny sposób do historii. Korzystają z tego przywileju świadomie, ale znacznie częściej nieświadomie. Pani Posłanka Sibińska przeszła nieświadomie jako patronka pracy za seks. Pan Poseł Sługocki amnezją jakiej nabawił się pod wypadku, który spowodował. Tak chciał uniknąć odpowiedzialności. Pani Marszałek Polak odkryciem, na niemiecką sugestię, rtęci której w Odrze nie było. W każdym z tych przypadków, trudno mówić o procesie świadomym, jako, że oni sami się tego wypierają. I tą właśnie ścieżką poszedł Pan Łukasz Porycki.

Pan Łukasz Porycki zaistniał w polityce nosząc teczkę za Jolantą Fedak. To dzięki jej poparciu jego gwiazda zajaśniała na samorządowym regionalnym firmamencie. Po śmierci protektorki poszło mu w ego i urok osobisty. Ale zgodnie z zasadą Petera, awansował o jeden szczebel za wysoko. Pozbawiony uzdy protektorki postanowił korzystać z własnego intelektu i dosyć nieroztropnie zwolnił dyscyplinarnie dyrektora „Medyka”, który miał rzekomo prowadzić niezgodną z prawem działalność gospodarczą. Rzekomą, bo co prawda zarejestrowaną, ale nie aktywną. Uzasadniał to odwołując się do uczciwości.

Tymczasem sam korzystając ze złodziejskiego obyczaju, dał się „skorumpować” niezłą pensyjką w radzie nadzorczej komunalnej spółki w Gorzowie. Zatrudniony tam w imię zasady, że jak dają swoim, to warto jakiegoś swojego zatrudnić. A ponieważ sam musi się u swoich wykazywać swojością, zamiast łyknąć sobie melissę, palnął tekst o paleniu w kominku raportem dotyczącym reparacji. Zgodnie z zasadą czelenżu, kto bardziej dowali PiS’owi, przebił dno, ale zdradził, to co myśli o reparacjach jego środowisko. Zganił go za to prezes, zwany przez żonę Tygryskiem, bo nie wypada tego mówić publicznie. Teraz już tylko trzeba poczekać, czy poza tą reprymendą spadną na Pana Łukasza Poryckiego inne konsekwencje. No, ale to zależy od sondaży.