Jak robimy swoje i przezwyciężamy własne słabości to nikt nas nie pokona

Zawsze chciałem pomagać ludziom. To było we mnie od młodych lat. Zaczęło się w sumie od startowania w konkursach wiedzy pożarniczej. Taki mamy konkurs Ogólnopolski Turniej Wiedzy Pożarniczej „Młodzież zapobiega pożarom” biorąc udział i zajmując wysokie miejsca w województwie Zachodniopomorskiem. Poszerzałem swoją wiedzę, a że chciałem pomagać ludziom i chciałem być aktywnym człowiekiem i lubiłem jak coś się dzieje, to postanowiłem wystartować w naborze i wstąpić w struktury PSP.

To był koniec gimnazjum, początek liceum, czyli około 15 lat temu. Zostałem przyjęty do służby w grudniu 2012 roku i obecnie mam 11 lat służby w PSP.

Raczej tak, bo rodzinnie to miałem wujka i kuzyna w Ochotniczej Straży Pożarnej. W jakimś stopniu miało to wpływ, ale ja sam z siebie wiedziałem co w życiu chcę robić. Tak naprawdę samodzielnie wstąpiłem w szeregi Ochotniczej Straży Pożarnej w Trzebiatowie w 2010 roku, a jak już wspomniałem w 2012 roku w grudniu zostałem przyjęty jako funkcjonariusz do Państwowej Straży Pożarnej, czyli tak naprawdę po 3 latach.

Od samego początku pełnię służbę w Komendzie Miejskiej PSP w Szczecinie, na Jednostce Ratowniczo - Gaśniczej numer 2.

Tę pasję zaszczepił mi tata, Bogusław Barański. Zawsze byłem aktywną osobą. Na początku grałem w unihokeja i biegałem. W unihokeju w sezonie 2006-7 zdobyłem z drużyną wicemistrzostwo Polski juniorów. Generalnie zawsze startowałem w dużej ilości konkurencji sportowych, a systematyczne treningi zaczęły się od 12 roku życia. Od początku gimnazjum treningi i rywalizację w zawodach potraktowałem bardzo poważnie i z jednoroczną przerwą, kiedy dopadła mnie kontuzja, trenuję i biorę udział w zawodach do dzisiaj. Średnio wychodzi od 35 do 40 startów rocznie, zależy od priorytetów w danym sezonie. Na wyższy poziom wskoczyłem od 2018 roku kiedy zacząłem się specjalizować w biegach na stadionie. Od pięciu lat stosuję specjalistyczne treningi i startuję na różnego rodzaju zawodach, mityngach na bieżni. W 2022 roku wystartowałem pierwszy raz na zawodach mistrzowskich o randze międzynarodowej. To były World Firefighters Games (światowe igrzyska strażaków) w Lizbonie.

Zdobyłem 6 medali, 4 indywidualne, 2 w sztafecie. W tym samym roku były światowe igrzyska mundurowych w Rotterdamie, które zostały przeniesione z 2021 roku ze względu na pandemię, gdzie wystartowałem w dwóch sztafetach 4x100 o 4x400 zdobywając złoto i srebro z kolegami.

Zgadza się na World Police and Fire Games to są pierwsze indywidualne medale. Wcześniej były zdobyte w sztafecie. Mam nadzieje, że zdrowie i dyspozycja pozwoli wystartować w kolejnych mistrzostwach w Birmingham-Alabama (USA) w 2025 roku i powalczyć o kolejne medale.

Obecnie mam 30 lat, wiec 30-34 lata. Kategoria open jest do 29, a potem przedziały pięcioletnie każdej następnej kategorii. Można powiedzieć, że ta kategoria w której występuję teraz jest najgorsza, bo wszyscy zawodnicy co przechodzą w spoczynek zawodowy jeśli chodzi o profesjonalny sport, to występują do służby mundurowej najczęściej właśnie w tym wieku.

Zadowolony, przyjechałem tu walczyć o jeden medal. Planowałem, że może się uda na 800 m, bo specjalizuje się w tej konkurencji i ten dystans najbardziej mi odpowiada. Sytuacja rodzinna ostatnio jest dla mnie ciężka i w sumie przyjechałem na mistrzostwa z takim podwójnym bagażem. Mój tata, Bogusław Barański, zmarł w połowie lipca. On był moim pierwszym trenerem i zawsze, nawet jak wyjechałem z Trzebiatowa, to zawsze mi doradzał, dawał wskazówki. Wyjeżdżam na pewno bardzo zadowolony, bo różne przebiegi sytuacji, które tu nastąpiły, pozwolił mi zdobyć 3 medale. Nie myślałem, że aż tyle tu zdobędę. Moje doświadczenie i odpowiednia taktyka zaprocentowały, jak widać bardzo skutecznie.

Zawodnikom, których prowadzę na pewno powiem, że mimo wszystko trzeba robić swoje i nie patrzeć na na innych rywali. Jak robimy swoje i przezwyciężamy swoje słabości to nikt nas nie pokona.

Przede wszystkim najbliższym, mojej mamie Dorocie, rodzinie za ogromne wsparcie, przyjaciołom i znajomym za kibicowanie i trzymane kciuków, oraz wspaniałej Polonii z Winnipeg w Kanadzie za bardzo mile przyjęcie i kibicowanie na zawodach. Dziękuje sponsorom, firmom i instytucjom za wsparcie i wyjazdy.

W całych igrzyskach wystartowało ponad 8,5 tysiąca zawodniczek i zawodników z całego świata.