Kolejna nominacja profesorska dla pracownika Uniwersytetu Zielonogórskiego

Prof. dr hab. U. Geppert urodził się 12 marca 1951 r. w Lipsku (wówczas NRD). W 1967 r. po ukończeniu szkoły ogólnokształcącej rozpoczął naukę w szkole zawodowej o specjalności obróbka metali w „Drehmaschinenwerk Leipzig”. Ukończył ją w 1970 r., z bardzo dobrą oceną na maturze. Także w 1970 r. rozpoczął trzyletnią służbę wojskową jako radiotelegrafista. W 1973 r. podjął studia na kierunku fizyka na Uniwersytecie w Lipsku. Ukończył je w 1978 r. Na tej samej uczelni obronił też pracę doktorską w 1982 r. W maju 2011 r. na Wydziale Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk fizycznych w zakresie astrofizyki na podstawie dorobku i przedstawionej rozprawy „Magneto – Thermal and Rotational Evolution of Isolated Neutron Stars”.

W latach 80. XX w. prof. U. Geppert rozpoczął pracę w Instytucie Badań Kosmicznych Niemieckiej Akademii Nauk. Główną częścią jego aktywności naukowej były przygotowania obserwacji wysokoenergetycznych źródeł promieniowania elektromagnetycznego we Wszechświecie przy pomocy obserwatoriów satelitarnych pracujących w zakresie promieniowania X oraz gamma. Głównym przedmiotem badań były gwiazdy neutronowe jako źródła wysokoenergetycznego promieniowania elektromagnetycznego. Te badania dotyczyły w szczególności wpływu szybkiej rotacji gwiazd na dystrybucję ich temperatury powierzchniowej. Kolejnym ważnym aspektem jego pracy naukowej było znalezienie rozwiązania problemu powstawania ultrasilnych pól magnetycznych gwiazd neutronowych.

W latach 1997-2004 roku prof. U. Geppert był pracownikiem naukowym Instytutu Astrofizyki w Poczdamie. Centralnym punktem jego aktywności zawodowej były różne aspekty fizyki gwiazd neutronowych. Właśnie w tym okresie rozpoczęła się bardzo owocna współpraca z profesorami: Januszem Gilem i Giorgi Melikidze. Okazało się, że tzw. „niestabilność Halla” w krótkich odstępach czasu jest zdolna do wygenerowania wielkoskalowych struktur pola magnetycznego, co jest istotne dla promieniowania radiowego pulsarów. W 2003 r. wspólnie z prof. J. Gilem i prof. G. Melikidze udało się rozwinąć nowy model obszaru powyżej czapy polarnej gwiazdy neutronowej, w którym następuje przyśpieszanie cząstek, co z kolei jest przyczyną promieniowania pulsarów w zakresie fal radiowych (model „PSG” – Partially Screened Gap).

Dotychczas prof. U. Geppert opublikował 86 prac naukowych, w tym 60 recenzowanych, z czego 7 po habilitacji. Całkowita liczba cytowań prac U. Gepperta wynosi 1 513, a jego Indeks Hirscha H = 23.

W latach 2004-2006 prof. U. Geppert był zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Maxa Plancka (z siedzibą w Monachium) zajmującym się fizyką układów pozaziemskich. Od 2006 r. do 2007 r. pracował jako visiting profesor na Uniwersytecie Alicante w Hiszpanii. Od 2007 r. prof. Geppert jest zatrudniony w DLR (Niemiecka Agencja Kosmiczna), gdzie pracuje nad projektem żagla kosmicznego. W 2009 r. został zatrudniony na stanowisku adiunkta na Uniwersytecie Zielonogórskim, a od 2011 r. pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego.