Wielka symfonika Cesara Francka zagościła w Filharmonii Zielonogórskiej. Nie zabrakło prima aprilisowych gagów

"Sroka złodziejka" to opera w dwóch aktach z librettem Giovanniego Gherardiniego autorstwa Rossiniego. Jej premiera odbyła się w Mediolanie w 1817 roku. Dzieło muzycznie opisuje rzeczywiste zdarzenie, które miało miejsce w XVIII wieku w miasteczku Palaiseau pod Paryżem.

Uboga dziewczyna została tam skazana na śmierć za kradzież kilku srebrnych przedmiotów z serwisu stołowego w rodzinie, w której służyła. Po wykonaniu wyroku okazało się, że przedmioty zabrała i ukryła w gnieździe zadomowiona sroka. Jako zadośćuczynienie zarząd gminy uchwalił specjalny fundusz na odprawienie raz do roku mszy świętej za spokój duszy niewinnej ofiary.

Gherardini chciał w swoim dziele powiedzieć, że nie należy osądzać ludzi po pozorach, ani nie wydawać wyroku na podstawie poszlak. Opera ma jednak inne, szczęśliwsze zakończenie, gdyż głowni bohaterowie zachowują życie. Wykonanie orkiestry FZ pod batutą Jana Miłosza Zarzyckiego genialne, bardzo duża skala dynamiki od naprawdę dużego piano do sporego forte. A ... i na scenie na początku pojawił się muzyk w kominiarce z "łupami" - nawiązanie do tytułu utworu. Szczególne wyróżnienie dla Karoliny Maszk-Mogiły za solo na flecie piccolo.

Prawdziwy horror (choć okazało się, że to kolejny gag od orkiestry) wydarzył sie na początku koncertu podwójnego na skrzypce i fortepian op. 17 G-dur Jana Nepomuka Hummela (solistami będą: chorwacka artystka Katja Repusič – fortepian i Tomasz Tomaszewski – skrzypce). Na scenie w roli solisty pojawił się ... Andrzej Brzozowski, wieloletni skrzypek Filharmonii Zielonogórskiej oraz pierwszy skrzypek Lubuskiego Zespołu Pieśni i Tańca. A żartem była niedyspozycja solisty i potrzeba zamiany na skrzypka z grupy drugich skrzypiec "na ochotnika". Na szczęście "zgłosił" się właściwy solista (Tomasz Tomaszewski). Koncert Hummela składający się z trzech części zabrzmiał znakomicie. Moje wielkie szczególne uznanie dla Katji Repusič za błyskotliwe wykonanie partii fortepianu, a i skrzypce solo też brzmiały cudnie.

Po przerwie, na koniec zabrzmiało dzieło symfoniczne autorstwa belgijskiego kompozytora (związanego jednak później z Francją) - wirtuoza organów - Cesara Francka. Dzieło wykonane przez orkiestrę FZ to jego symfonia d-moll. W drugiej części temat niebiańskim dźwiękiem wprowadziła Sonia Nowak - grająca na oboju altowym (rożku angielskim). Bardzo ładne partie solowe wykonywał także Iwan Moroz (waltornia) i Bronisław Krzystek (klarnet). Pojawiał się również klarnet basowy, na którym grał Leszek Kołodyński.

Dyrygent wieczoru Jan Miłosz Zarzycki to osoba wielce zasłużona w muzycznym świecie. Jest dyrektorem Filharmonii Kameralnej im. Witolda Lutosławskiego w Łomży, a także profesorem UM im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Był finalistą i laureatem międzynarodowych konkursów muzycznych we Włoszech, w Hiszpanii i na Węgrzech. Dyrygował większością polskich orkiestr filharmonicznych. Współpracował z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, z orkiestrą Sinfonia Varsovia oraz z Warszawską Operą Kameralną. Ma w swoim dorobku piętnaście nagranych płyt, w tym trzy nominowane do Nagrody Muzycznej „Fryderyk”.

Na koniec, zaplanowano kolejny żart. Dyrygent zakomunikował, że orkiestra ma jeszcze na bis polkę mazurkę (na trzy czwarte) pt. "Serca kobiet" J. Straussa. I na widowni jakimś dziwnym trafem znalazła się kobieta, która (jak twierdziła) nigdy nie dyrygowała orkiestrą, ale zna ten utwór. Kolejna humorystyczna ustawka zakończyła się jednak sukcesem.