Kto i jak traktuje państwo - komentarz Janusza Życzkowskiego

Człowiek zwyczajny wziął urlop, rozpalił pierwszego grilla, może wyjechał na wycieczkę. Człowiek polityczny ma grafik wypełniony wydarzeniami, w których musi wziąć udział, wygłosić okolicznościową mowę, uścisnąć dziesiątki dłoni i przypomnieć o swoim istnieniu. 1 maja robiła to Lewica. Zaledwie kilku członków zjawiło się pod pomnikiem Bohaterów w Zielonej Górze. Nieco więcej w Gorzowie. Z sentymentem wspominając dawną świetność Święta Pracy, socjaliści próbowali skierować uwagę na rocznicę wstąpienia Polski do Unii. Większego zainteresowania elektoratu jednak nie znaleźli. Postali, pogadali, zaśpiewali Międzynarodówkę i odjechali. Deptakiem przemaszerował za to pochód działaczy Platformy.

Dzień później. Nieśli ze sobą flagi, które usiłowali rozdawać przemykającym deptakiem mieszkańcom. Nadmienić należy, że wokół przewodniczącego stawił się określony zespół działaczy. Określony, bo następnego dnia kolejne wydarzenia zorganizowała marszałek, a tu garnitur, mimo że to wciąż jedno ugrupowanie, pojawił się już zgoła odmienny. Było też bardziej kolorowo, a szefowa wojewódzkiego samorządu przy zorganizowanej frekwencji wygłosiła płomienną mowę o praworządności, dumnie wymachując ustawą zasadniczą sprzed 232 lat. Ku zaskoczeniu postronnych obserwatorów, obok barw biało czerwonych, w marszałkowskiej paradzie pojawiły się również kolory tęczowe, spod znaku organizacji seksualizujących rzeczywistość. Ciekawe jak zareagowali na to rodzice wschowskich mażoretek, przywiezionych specjalnie na tę okazję? Chcąc nie chcąc ich pociechy wzięły udział w forpoczcie innej parady. Na tym tle tradycyjne obchody majowych świąt z udziałem działaczy Prawa i Sprawiedliwości wydają się niezbyt spektakularne. Msza w kościele, kwiaty pod pomnikiem, patriotyczne przemówienie. Zbyt poważnie? To zależy kto i jak traktuje państwo.